Park Narodowy Gór Stołowych Utworzony rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 września 1993 r. (Dz. U. Nr 88, poz. 407) do 1 stycznia 1999 r. w województwie wałbrzyskim – obecnie województwie dolnośląskim. Powierzchnia Parku wynosi – 6340,37 ha. Wokół Parku wyznaczono otulinę o powierzchni 10515 ha. Park reprezentuje region Gór Stołowych w Kotlinie Kłodzkiej i obejmuje południowo – wschodnią część Gór Stołowych. Zasadniczymi drzewostanami są lasy świerkowe. W części bezleśnej dominują wyniesienia skalne Gór Stołowe stanowią jedyny w Polsce przykład gór płytowych, zbudowanych z górnokredowych piaskowców ciosowych, poprzegradzanych ławicami margli z wkładkami wapieni i piaskowców wapnistych lub glaukonitowych. W obrębie piaskowca ciosowego powstał system korytarzy tworzący labirynty skalne, szczególnie znane i atrakcyjne w obrębie Błędnych geologiczna oraz zachodzące procesy geomorfologiczne i erozyjne doprowadziły do powstania bardzo interesujących i pięknych krajobrazowo ostańców ( Błędne Skały – 850 m Skalniak – 915 m Narożnik – 895 m n. p. m., Szczytniak – 589 m Szczeliniec – 919 m Mnich – 522 m Skalne Grzyby, Rudkowe Skały). Bazę turystyczną dla Gór Stołowych stanowią uzdrowiska: Kudowa Zdrój i Polanica, osada Karłów położona wewnątrz Parku oraz miejscowość Radków. Z obiektów kultury na uwagę zasługuje bazylika w Wambierzycach. Góry Stołowe – część Sudetów środkowych, ciągnąca się na północny zachód od Kotliny Kamiennogórskiej do Kotliny Kłodzkiej na południowym wschodzie. Pasmo o długości 42 km i szerokości od 7 do 12 km. Większa, środkowa część pasma znajduje się w Czechach. Koniec północno – zachodni i najwyższa część południowo – wschodnia w Polsce ( 48 km kw.) . W południowo – wschodniej części utworzono Stołowogórski Park Narodowy. Góry Stołowe zbudowane są z poziomo leżących ławic kredowych piaskowców i margli. Mają charakter gór płytowych. Występują tu dwa poziomy spłaszczonych stoliw górskich, ponad którymi wznoszą się oryginalne formy skalne, tworzące m. in. labirynty skalne: Wielki Szczeliniec (919 m – kulminacja pasma) , Błędne Skały (850 m Roślinność Wśród ok. 650 gatunków roślin naczyniowych występujących w Parku, 46 objętych jest ochroną gatunkową. Szata roślinna Parku należy do piętra regla dolnego. Obecnie jest to głównie las złożony ze świerka obcego pochodzenia, wprowadzonego na przełomie XIX i XX wieku, w miejsce wyciętych lasów bukowo – jodłowych. Na niewielkich obszarach (3% powierzchni lasów) zachowały się zbliżone do naturalnych zbiorowiska leśne. Na północno – wschodnich stokach Szczelińca Wielkiego, wzdłuż potoku Pośna znajduje się dobrze zachowany zespół żyznej buczyny, w której dominują buki z pojedynczymi okazami starych jodeł i wiązów. Taki, prawie niezmieniony ekosystem leśny występuje także w okolicach Darnkowa i Rogowej Kopy, na której znajduje się jedyne w Polsce stanowisko skalnicy zwodniczej – rośliny ginącej nie tylko w naszym kraju, ale i w Europie. Na środkowym stopniu zrównania Gór Stołowych, na poziomie margli turońskich wytworzyły się torfowiska wysokie, z których jedno (39,3 ha) zostało uznane w 1958 roku za ścisły rezerwat przyrody pod nazwą „Wielkie Torfowisko Batorowskie”. Na terenie Parku występują także interesujące ekosystemy łąkowe, a wśród nich, ze szczególnie bogatą roślinnością – łąki bagienne i storczykowe. Rozległy kompleks łąk, na obszarze mioceńskiego zrównania w okolicach Łężyc, z rozrzuconymi piaskowcowymi ostańcami, posiada wybitne walory krajobrazowe. Duża liczba odkrytych powierzchni skalnych sprzyja występowaniu mszaków i porostów. Na terenie Parku stwierdzono występowanie 272 gatunków mchów i 112 gatunków wątrobowców. ZwierzętaW rozległych, zwartych kompleksach leśnych na terenie Parku pospolicie występuje jeleń, sarna, dzik, lis, wiewiórka (czarnej i rudej odmiany) oraz drobne gryzonie. Z ssaków owadożernych częsty jest jeż, a rzadkie ryjówka malutka i typowa dla obszarów górskich ryjówka górska. Cennym elementem fauny ssaków są małe wiewiórkopodobne zwierzęta nocne, zamieszkujące głównie fragmenty lasów liściastych: orzesznica, bardzo rzadka popielica oraz koszatka. Leśnym rarytasem ornitologicznym jest tu jarząbek, słonka, bocian czarny, trzmielojad, kobuz oraz charakterystyczne dla obszaru tajgi sóweczka i włochatka. W skałach gnieździ się puchacz, pustułka, kruk a także kopciuszek i kowalik. Rozległe powierzchnie trawiaste są miejscem lęgowym rzadkich w skali Europy przepiórki i derkacza. Wśród ptaków związanych z wodą na uwagę zasługuje żyjący nad wartkimi strumieniami pluszcz i pliszka górska. Spośród pospolitych w Polsce gatunków gadów, w Górach Stołowych występują: żmija zygzakowata, zaskroniec, jaszczurka zwinka i padalec. Z rzadszych płazów zdarza się salamandra oraz traszki górska, grzebieniasta i zwyczajna. Świat owadów jest jeszcze słabo poznany, tym niemniej warta uwagi jest obfitująca w gatunki rodzina kózkowatych oraz chronione gatunki biegaczowatych. Bardzo interesująca jest fauna naśnieżna oraz fauna pajęczaków torfowisk i wilgotnych zimnych szczelin w materialnaHistoria Gór Stołowych połączona jest z dziejami Ziemi Kłodzkiej położonej na styku Śląska, Czech i Moraw. Już w starożytności poprzez Ziemię Kłodzką, wzdłuż głównych dolin pomiędzy Górami Stołowymi a Orlickimi, wiodły szlaki komunikacyjne łączące Kotlinę Czeską z dorzeczem Odry. Do nadzorowania owych szlaków służyły warowne grody: Homole (obecnie zachowane ruiny), Ratno i Radków, o których pierwsze wzmianki pochodzą z przełomu XIII i XIV wieku. Po ustaniu wojen husyckich, wiek XVI stał się prawie stuletnim okresem odbudowy i rozwoju regionu. Wówczas rozpoczęły swój „leczniczy żywot” działające do chwili obecnej zdroje w Kudowie, Dusznikach i Polanicy oraz narodziło się płóciennictwo i sukiennictwo. W Dusznikach zaś rozwinęło się papiernictwo, gdzie zachowana została jedna z najstarszych w Europie, pochodząca z 1605 roku papiernia Park Narodowy „Gór Stołowych” ul. Słoneczna 31, 57-350 Kudowa Zdrój tel./fax.: 074 866 14 36 www: email: pngs@ Źródło opisu: Źródło zdjęć: Dodane: 2008-05-19 21:37:40 przez Anonim

park narodowy w województwie dolnośląskim